Bostona zastała wolontariuszka przywiązanego do bramy azylu jakieś 6 lat temu-miał wtedy 1-2 latka. Jest to pies w typie amstafa o specyficznej psychice. Jak każdy bullowaty musi być prowadzony konsekwentnie, spokojnie, musi znać swoje miejsce, jednak to bardzo wrażliwe psy – kochają swojego człowieka „całym sobą” więc awersja w szkoleniu nie jest zalecana. Na początku Boston nie wyrażał żadnych emocji, nie pokazywał, czy się cieszy, czy nie, spoglądał jakby spod byka, ale nieagresywnie. Nigdy nie zachowywał się agresywnie, jedynie co mogło wzbudzać lęk, to obojętność i jego masa ciała. 3 lata temu przeszedł zapalenie trzustki, które prawie przypłacił życiem-schudł ok. 15kg,to cud że Bostona udało się wtedy uratować. Boston nie jest psem, który może żyć w kojcu, ze względu na krótką sierść bez podszerstka i na jego psychikę, wrażliwość, gdyż wbrew pozorom to pies, który tęskni bardzo za domem, człowiekiem. Jego adopcja musi być odpowiedzialna i świadoma, z nastawieniem na pracę z psem. W przypadku adopcji tego pieska ma on zapewniony nieodpłatny kurs z zakresu Podstawowego Posłuszeństwa w Akademii Dobrego Wychowania PSIKUrS w Tarnowskich Gorach. Raczej (z założenia) szukamy domu bez innych psów, na pewno domu w którym przewodnik byłby konsekwentny i rozsądnie wymagający. Nie mniej jednak, jeśli znajdzie się ktoś kto już ma w domu psa, a komu zależałoby mocno na losie Bostona oczywiście podejmiemy próbę zapoznania psów ze sobą, sprawdzenia ich w różnych sytuacjach i przyzwyczajenia. Taka adopcja będzie na pewno o wiele dłużej trwała, będzie obarczona dużo mniejszą szansą powodzenia, może się okazać niemożliwa a jeśli będzie możliwa to wiedza przewodnika na temat komunikacji psów i ich zachowań musi być dość obszerna. Na obce osoby reaguje bardzo pozytywnie, nie ma tutaj najmniejszego problemu. Chciałby się bawić, tulić, po prostu być z ludźmi. Jeśli chodzi o kontakt z innymi psami to jest w stanie spokojnie minąć się z psiakiem i przejść obojętnie. Jeśli natomiast mówimy o pełnej akceptacji i swobodnym kontakcie - wszystko zależy od drugiego psiaka, jednak w tej sytuacji raczej trzeba postępować z pewną rezerwą. Na pewno Boston nie jest w stanie zgodzić się z każdym psem. Boston ze względu na brak ruchu i brak możliwości poświęcenia mu większej uwagi i czasu przez wolontariuszy w ostatnim czasie BARDZO CIĘŻKO znosi pobyt w Cichym Kącie. Już zbyt długo siedzi za kratami...

Miasto/miasta:  Powiat tarnogórski    Tarnowskie Góry

Fundacja AST będąca fundacją na co dzień ratującą amstaffy i pitbulle, szuka nowego domu dla swojej podopiecznej o imieniu ZELDA. Zelda poznała człowieka: - tego złego, który ją kochał, ale za mało by z nią dzielić życie - tego obojętnego, który porzucił ją i dlatego trafiła do schroniska - tych dobrych - wolontariuszy i personel schroniska na Marmurowej, którzy ją leczyli i szukali dla niej nowego, lepszego domu. Zelda miała szczęście w nieszczęściu, trafiła do schroniska w Łodzi w wakacje 2007 r. jako jedna z wielu tysięcy znalezionych psów. W schronisku przebywała ponad 16 miesięcy. Nie zabił jej mróz, ani ludzka obojętność, niestety nikt też jej na tyle nie pokochał, by Zelda dziś była szczęśliwa i miała swój własny dom. Sunia spędziła wiele miesięcy mieszkając w budzie, wiele miesięcy stała na łańcuchu, bo taki jest przykry los schroniskowego psa. Stała samotna, bez stałego kontaktu z człowiekiem, w bólu. W bólu, który jest spowodowany nieoperacyjnym stanem przerostów w uszach (podejrzenie nowotworu). Zelda w schronisku przeszła jedną operację ucha, polegającą na udrożnieniu kanału słuchowego, niestety choroba się odnawia. Dzisiaj, dalsze operacje nie mają sensu z uwagi na zaawansowany stan choroby. Czy Zelda w tej chwili cierpi? Tego nie wiemy, jednak mamy nadzieję, że nie, ponieważ zachowuje się normalnie, cieszy się głaskana. Oprócz tego, że gorzej słyszy, nie zdradza symptomów cierpienia czy zdenerwowania. Teraz pragniemy dla niej aby w normalnych warunkach, u boku kochających ludzi, przeżyła resztę swego życia. Szukamy dla niej domu, w którym będzie otoczona troskliwą opieką i miłością. Zelda całe życie mieszkała na dworze, jest do tego przyzwyczajona i dobrze to znosi. Nie ma więc przeciwwskazań, aby zamieszkała w dobrze ocieplonej budzie na posesji czy np. w przedsionku. U nas mieszka w kojcu wewnętrznym, nie załatwia się w nim. Sunia wykazuje cechy psa obronnego. Kocha swojego właściciela, jednak w stosunku do obcych potrafi wyrazić swoje niezadowolenie (nie lubi być głaskana bez zapoznania z nową osobą, nie ma w tym jednak nieopanowywalnej agresji). W sprawie adopcji prosimy o kontakt pod nr tel: 0501 797 018 lub mailem: adopcjebullowatych@wp.pl Inne psy typu bull oczekujące na nowe domy, znajdą Państwo na stronie naszej fundacji: www.fundacja-ast.pl

Miasto/miasta:  Warszawa